SCENARIUSZ ZAJĘĆ PRZEPROWADZONYCH W GRUPIE DZIECI 4,5 LETNICH Z ZAKRESU KSZTAŁTOWANIA POJĘĆ MATEMATYCZNYCH METODĄ
E. GRUSZCZYK – KOLCZYŃSKIEJ

Grupa: III „Smerfolandia" 4,5– latki (24 dzieci - pięcioletnich, 4 dzieci - czteroletnich)
Prowadząca: mgr Małgorzata Trojnar
Data: 16.05.2017r.
Temat:„Potrafię numerować przedmioty i wiem, który jest pierwszy, drugi, trzeci..."

Obszar podstawy programowej:
• Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi
i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych (1):
1) obdarza uwagą dzieci i dorosłych, aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują; grzecznie zwraca się do innych,
2) przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (stara się współdziałać
w zabawach i w sytuacjach zadaniowych)
3) w miarę samodzielnie radzi sobie w sytuacjach życiowych i próbuje przewidywać skutki swoich zachowań;
• Wspomaganie rozwoju mowy oraz innych umiejętności komunikacyjnych dzieci (3):
1) zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym;
2) mówi płynnie, niezbyt głośno, dostosowując ton głosu do sytuacji lub komunikuje się w inny zrozumiały sposób;
3) uważnie słucha, pyta o niezrozumiałe fakty i formułuje dłuższe wypowiedzi o ważnych sprawach;
4) w zrozumiały sposób mówi lub w inny sposób komunikuje o swoich potrzebach i decyzjach.
• Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i swojego otoczenia (4):
1) przewiduje, w miarę swoich możliwości, jakie będą skutki czynności manipulacyjnych na przedmiotach (wnioskowanie o wprowadzanych i obserwowanych zmianach);
3) stara się łączyć przyczynę ze skutkiem i próbuje przewidywać, co się może zdarzyć.
• Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci (5):
4) uczestniczy w zajęciach ruchowych,
• Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną (13):
1) liczy obiekty i odróżnia błędne liczenie od poprawnego,
5) odczytuje cyfry oznaczające liczby od 0 do 10,
7) posługuje się liczebnikami głównymi i porządkowymi,
Cel ogólny:
• Numerowanie przedmiotów. Przybliżanie dzieciom aspektu porządkowego liczby.

Cele szczegółowe:
• Numerowanie schodów, wskazywanie wybranych stopni i ustalanie: ten jest piąty, ten szósty itd.
• Wskazywanie wybranego stopnia i ustalaniewszystkich poprzednich i wszystkich następnych.
• Numerowanie pięter i stosowanie liczebników porządkowych.
• Wdrażanie dzieci do dokładnego wykonywania poleceń i kierowania uwagizgodnie z poleceniami nauczycielki.
• Wdrażanie dzieci do zgodnego realizowania zabaw według podanego wzorca.
Cele operacyjne:
Po przeprowadzonych zajęciach dziecko:
• przelicza elementy w zakresie 7;
• rozpoznaje poznane cyfry 1-7;
• stara się stosować liczebniki porządkowe;
• wskazuje wybrany stopień lub piętro i wymieni wszystkie poprzednie i wszystkie następne;
• rozumie znaczenie pojęć: najkrótszy-najdłuższy;
• nakleja papierowe elementy od najmniejszego do największego (paski tworzące schody);
• numeruje samodzielnie stopnie schodów;
• wykonuje polecenia i kieruje uwagę zgodnie z poleceniami nauczycielki;
Metody:
• metoda E. Gruszczyk- Kolczyńskiej,
• Słowna- wypowiedzi dzieci, rozmowa
• Oglądowe – pokaz, obserwacja
• Czynne – zadań stawianych do wykonania
• Aktywizująca– samodzielnych doświadczeń
Formy pracy:
• Indywidualna
• zbiorowa
Środki dydaktyczne:
Schody ze styropianu, kartoniki z cyframi od 1 do 7, miś, dom narysowany na bristolu, markery
w różnych kolorach, obrazki ze zwierzętami, napisy: dom kino, 7 pasków od najmniejszego do największego, kartki, kartoniki z cyframi od 1 do 7, krążki (piłeczki), naklejki z uśmiechniętą i smutną buzią,
Przebieg:
1. Przywitanie dzieci i zaproszenie do wspólnych zabaw.
2. „Numerowanie schodów" –nauczyciel prezentuje dzieciom schody ze styropianu. Nauczyciel proponuje „Policzmy schody i je ponumerujemy je". Chętne dziecko przypina na kolejne stopnie kartoniki z cyfrą od 1 do 7: jeden, dwa, trzy, cztery itd. Wszyscy wspólnie ustalają ile jest chodów. Kolejne dziecko chętne jeszcze raz wskazuje kolejno ponumerowane schody i określa każdy schodek liczebnikiem porządkowym: pierwszy, drugi, trzeci, czwarty itd.
3. „Miś na schodach" – nauczyciel zwraca się do dzieci: „Nasz miś będzie wchodził po schodach
i liczył z wami wszystkimi schody.Idziemy razem z misiem po schodach, patrzymy na kartoniki, liczymy i lekko tupiemy. Mówimy: pierwszy -tupiemy, drugi - tupiemy, trzeci – tupiemy.
- Jesteśmy u góry. Schodzimy w dół, patrzymy na kartoniki. Liczymy i tupiemy i mówimy: siódmy - tupiemy, szósty — tupiemy, piąty– tupiemy.
Nauczycielka prosi dzieci, aby usiadły na dywanie i wykonały kolejne zadanie.
- Teraz miś jest na dole. Miś wchodzi na schody i zatrzymuje się na którymś stopniu.
Nauczycielka pyta dzieci „na, którym schodku zatrzymał się miś?". Następnie nauczyciel zaprasza chętne dziecko do zabawy i szepcze dziecku do ucha „posadź misia na piątym stopniu Niech miśprzeczyta liczbę na kartoniku ... Na którym stopniu siedzimiś? ... Dobrze, na piątym stopniu.Następnie kolejne chętne dziecko wykonuje polecenie nauczyciela: „schodź powoli z misiem i czytaj numery stopni, bo musimy wiedzieć, które sąniżej od tego, na którym siedzi miś (czwarty, trzeci, drugi, pierwszy . . . )". Powtarzamy zabawę jeszcze raz. Nauczycielka prosi dziecko: „posadź misia na drugim stopniu Niech miśprzeczyta liczbę na kartoniku ... Na którym stopniu siedzimiś? ... Dobrze, na drugim stopniu.Kolejne dziecko wykonuje polecenie nauczyciela: „miś powoli wchodzi po schodach, a ty pomóż misiowi odczytać numery stopni, bo musimy wiedzieć, które sąwyżej od tego, na którym siedzi miś (trzeci, czwarty, piąty, szósty... )".
4. Zabawa dydaktyczna „Dom misia". Zabawa „Miś jeździ windą" – utrwalanie liczebników porządkowych w zakresie 7.
Nauczycielka zaprasza dzieci ponownie do wspólnej zabawy. Mówi dzieciom, że miś strasznie zmęczył się chodzeniem po schodach, dlatego poprosił ją by pomogła mu zbudować dom z windą. Na brystolu nauczycielka pokazuje narysowany dom i wyjaśnia dzieciom: to jest dom (pokaz wyrazu „dom", podział na sylaby i głoski, dom ma piętra (pokazuje poziome kreski). Piętra trzeba ponumerować: pierwsze, drugie... (numeruje). Wysoki to dom. Siedmiopiętrowy. A może ktoś dorysuje kwiatka, drzewo obok domu. Obiecałam misiowi też windę. To jest winda (pokazanie windy), którą będzie jeździć miś i inni mieszkańcy. Na pierwszym piętrze mieszka żaba (przypina sylwety żaby), na drugim piętrze jest KINO (przypina wyraz „kino"), na trzecim piętrze mieszkają pieski... (itd. do piętra siódmego nakleja sylwety i obrazki różnych postaci). Wszystko gotowe. Zaczynamy zabawę. Miś chce zabrać wszystkie zwierzątka na spacer, pomożemy mu w tym. Nauczycielka pyta chętne dziecko: Jak myślisz po jakie zwierzątko chce jechać miś? Na które piętro? ... Dobrze. Już jesteś, a więc możemy zabrać pieski na spacer. Zabawa toczy się dopóki miś zabierze wszystkie zwierzątka na spacer.
5. Zebranie i zwerbalizowanie doświadczeń w zakresie numerowania,wskazywania wybranych obiektów w ponumerowanej serii i ustalaniewszystkich poprzednich i następnych
Dzieci siedzą przy stolikach. Każde ma do dyspozycji 7 paseczków kartonui mały krążek. Nauczycielka organizuje zadanie:
- Każdy z was ma przed sobą kartkę papieru. Trzeba na niej ułożyć schody.
Schody układa się z paseczków. Zaczynamy od najmniejszego i układamy na krescepoczynając od kropki, z lewej strony kartki
- Numerujemy schody. Macie kartoniki z liczbami. Trzeba wskazać palcemstopnie i numerować je przyklejając pod każdym kartonik z liczbą. Ten pierwszy ...ten drugi ... ten trzeci
Jest to pokazane na rysunku:
- Gotowe. Widzę, że schodki są już ułożone i ponumerowane.
- Na tackach są kółeczka - to piłeczki, będą skakały po schodach.
- Piłeczka zatrzymała się na trzecim stopniu. Proszę położyć tam kółko. Proszę kto powie jakie są kolejne stopnie?. Zabawę powtarzamy kilka razy nazywając schody do przodu i do tyłu.
6. Zakończenie zajęć.
7. Ewaluacja zajęć : Dzieciom, którym podobały się zajęcia przyklejają sobie naklejkę uśmiechniętą, tym dzieciom, którym najęcia się nie podobały przyklejają smutną.