Zasady współpracy i dobrego kontaktu

Można sformułować kilka ogólnych dyrektyw dotyczących współdziałania wychowawców i rodziców dzieci. Aby współpraca ta była owocna konieczne jest zdaniem  M. Łobockiego  przestrzeganie następujących zasad:

1. Zasada partnerstwa (równorzędne prawa i obowiązki).
2. Zasada wielostronnego przepływu informacji.
3. Zasada jedności oddziaływań (konieczność realizowania zgodnych ze sobą celów wychowania).
4. Zasada pozytywnej motywacji (dobrowolny i chętny udział we  współdziałaniu obu grup).
5. Zasada aktywnej i systematycznej współpracy.

Zasada pozytywnej motywacji mówi, że ważnym warunkiem skutecznej współpracy wychowawców rodziców jest całkowicie dobrowolny w nim udział.

Chodzi o to, aby wszyscy byli świadomi współpracy, jak również korzyści z nią związanych. 
Zasada partnerstwa podkreśla równorzędne prawa i obowiązki wychowawców rodziców. Chodzi o to, aby żadna ze stron nie czuła się mniej wartościowa od drugiej, aby tworzyły rodzaj wspólnoty, której członkowie mają w miarę jednakowy udział w podejmowaniu decyzji i razem ponoszą odpowiedzialność za wprowadzenie ich   w życie.

Zasada jedności oddziaływań przypomina o konieczności realizowania przez wychowawców i opiekunów dziecka zgodnych celów w pracy wychowawczej.

Oprócz zgodności celów ważne jest także uzgadnianie metod i form oddziaływań.
Zasada systematycznej współpracy ukazuje potrzebę czynnego i stałego zaangażowania się w wykonywanie zadań inicjowanych i organizowanych podczas współdziałania wychowawców i rodziców.

Zasada wielostronnego przepływu informacji  zakłada konieczność uruchomienia różnych kanałów porozumienia między nauczycielami i rodzicami. Sugeruje ona wielokierunkową wymianę opinii między nauczycielami i rodzicami, jaki i samymi nauczycielami i samymi rodzicami. Wymiana taka odzwierciedla nie tylko indywidualny punkt widzenia w danej sprawie, lecz również stanowisko reprezentowane przez określoną grupę nauczycieli czy rodziców.

Przedstawione zasady nie obejmują na pewno wszystkich, którymi powinni kierować się zarówno wychowawcy, jak i rodzice. Na przykład nie mniej ważne od wymienionych wydaje się zachowanie odpowiednich proporcji między podejmowanymi wspólnie działaniami, na rzecz środowiska szkolnego i rodzinnego, poszanowanie indywidualności i godności każdego z uczestników wzajemnej współpracy Wychowanie jest z pewnością tym skuteczniejsze, im mocniej opiera się na współdziałaniu wychowawców, rodziców i opiekunów dzieci.

Zarówno nauczyciele – wychowawcy, jak i rodzice odczuwają w większym lub   w mniejszym stopniu potrzebę nawiązywania wzajemnych kontaktów i podejmowania współpracy dla dobra dzieci. Jednak w praktyce nie zawsze jest to należycie realizowane. Czasem obserwuje się wyraźną niechęć, tak ze strony nauczycieli jak i rodziców, do świadomie zorganizowanego współdziałania.